پروبیوتیک چیست؟

در طول سالها کلمه پروبیوتیک به روشهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. در ابتدا برای توصیف مواد تولید شده توسط یک تک یاخته ای که توسط دیگری تحریک می شد [ 43 ] استفاده می شد ، اما بعداً برای توصیف مکمل های خوراک دام که با تأثیر بر فلور روده آن بر حیوان میزبان تأثیر مفیدی داشت ، استفاده شد [ 44 ]. کرافورد [ 45 ] پروبیوتیک ها را “فرهنگ میکروارگانیسم های زنده خاص (در درجه اول Lactobacillus spp. ) تعریف می کند که برای اطمینان از استقرار موثر جمعیت های روده ای موجودات مفید و بیماری زا در حیوان کاشته می شود”. فولر [ 46] بعداً یک تعریف منحصر به فرد از پروبیوتیک ها به عنوان “مکمل زنده میکروبی زنده که با بهبود تعادل میکروبی روده روی حیوان میزبان تأثیر مثبت می گذارد” ارائه کرد. انجمن ملی مواد تشکیل دهنده مواد غذایی ایالات متحده ، پروبیوتیک (میکروبی تغذیه مستقیم) را به عنوان منبع میکروارگانیسم های زنده موجود در طبیعت ارائه کرد و این شامل باکتری ها ، قارچ ها و مخمرها می شود [ 47 ]. بر اساس تعریف فعلی FAO/WHO ، پروبیوتیک ها عبارتند از: “میکروارگانیسم های زنده که در مقادیر مناسب تجویز می شوند و مزایای سلامتی را برای میزبان ایجاد می کنند” [ 48 ]. به طور دقیق تر ، پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده غیر طبی و غیر سمی هستند که وقتی از طریق دستگاه گوارش تجویز می شوند ، برای سلامت میزبان مطلوب هستند [ 49 ].

اکثر محققین معتقدند که تعادل ناپایداری از باکتری های مفید و غیر مفید در دستگاه طیور طبیعی ، سالم و بدون استرس وجود دارد. هنگامی که تعادل وجود دارد ، پرنده حداکثر کارایی خود را انجام می دهد ، اما اگر استرس اعمال شود ، فلور مفید ، به ویژه لاکتوباسیل ها ، تمایل به کاهش تعداد دارند و به نظر می رسد رشد بیش از حد گونه های غیر سودمند رخ می دهد. این پدیده ممکن است زمینه ابتلا به بیماری های واضح را فراهم کند ، به عنوان مثال ،اسهال ، یا تحت بالینی باشد و پارامترهای رشد ، بازده خوراک و غیره را کاهش دهد. فلور حفاظتی که در روده ایجاد می شود بسیار پایدار است ، اما می تواند تحت تأثیر برخی عوامل غذایی و محیطی قرار گیرد. سه مورد مهم عبارتند از: بهداشت بیش از حد ، آنتی بیوتیک درمانی و استرس. در طبیعت ، مرغ از مدفوع مادر خود فلور روده کامل دریافت می کند و در نتیجه در برابر عفونت محافظت می شود (شکل 1) با این حال ، جوجه های پرورش یافته تجاری در دستگاه های جوجه کشی تمیز و معمولاً حاوی ارگانیسم هایی نیستند که معمولاً در روده مرغ یافت می شوند. اثر آلودگی میکروبیولوژیکی پوسته وجود دارد که ممکن است بر ویژگی های میکرو فلور روده تأثیر بگذارد. علاوه بر این ، ترشح هیدروکلراید معده ، که از 18 روز جوجه کشی شروع می شود ، تأثیر عمیقی بر انتخاب میکرو فلورا دارد. بنابراین ، استفاده فوری از مکمل پروبیوتیک در هنگام تولد در گونه های پرندگان مهمتر و مفیدتر از سایر حیوانات است. مرغ یک نمونه فوق العاده از یک حیوان جوان است که از تماس با مادر یا سایر بزرگسالان محروم است و بنابراین ، احتمالاً از مکمل داروهای میکروبی که برای بازسازی میکرو فلور محافظ روده طراحی شده اند ، سود خواهد برد [ 50 ].